Μάϊος και αρχαία ελληνικά κοσμήματα


Ο μήνας Μαΐου θεωρείται από τους μερικούς που πήρε το όνομά του από την ελληνική θεά, τη Μάια, (τη ρωμαϊκή θεά της γονιμότητας). Στην ελληνική μυθολογία, η Μάια ήταν κόρη του Άτλαντα και η μητέρα του Ερμή, του γιου του Δία. Η Μάια απεικονίστηκε συχνά ως θηλάζουσα μητέρα και συσχετίστηκε με τη Γη. Η Μάια ήταν ο μεγαλύτερος από τους Πλειάδες (τα επτά αστέρια, επίσης γνωστά ως Επτά Αδελφές, που μπορούν να φανούν στον νυχτερινό ουρανό μέχρι σήμερα, στον αστερισμό του Ταύρου). Λέγεται ότι είναι μια ντροπαλή θεά που έζησε σε μια σπηλιά. Εκτός από το δικό της παιδί, η Μάια νοιαζόταν για ένα παιδί που ονομάζεται Arcas, η μητέρα του οποίου είχε μετατραπεί σε αρκούδα. Πράγματι, η λέξη "Μάια" σημαίνει "μεγάλη", "αύξηση", "μητέρα" ή "μαία". Φαίνεται σωστό ότι για πολλά έθνη σε όλο τον κόσμο, η Ημέρα της Μητέρας πέφτει κατά τη διάρκεια του Μαΐου.
Αρχαία ελληνικά στολίδια

Οι αρχαίοι Έλληνες υπερηφανεύονταν για την εμφάνισή τους και για τον αθλητισμό. Αυτό αποδεικνύεται από την ίδρυση των Ολυμπιακών Αγώνων και της αρχαίας ελληνικής τέχνης, όπου η ομορφιά του αρσενικού και θηλυκού σώματος αναπαράχθηκε με εξαιρετική ακρίβεια και με λεπτομέρεια.


Η επιτυχία της ελληνικής κοινωνίας επέτρεψε στους αρχαίους Έλληνες να δώσουν προσοχή στην τέχνη και τις διακοσμήσεις, όπως τα κοσμήματα, τα οποία ήταν σύμβολο κατάστασης που φορούσαν οι πλούσιοι. Τα αρχαία ελληνικά σχέδια κοσμημάτων ξεκίνησαν με απλές χάντρες πριν από την εποχή του Χαλκού επέτρεψαν να γίνουν πιο περίτεχνα κομμάτια. Οι Μινωίτες, που κατοικούσαν στην Κρήτη, εισήγαγαν κασσίτερο (που χρησιμοποιήθηκε για να παράγουν κράματα χαλκού), πολύτιμους λίθους, ασήμι και χρυσό. Οι Μινωίτες ήταν εξειδικευμένοι σχεδιαστές κοσμημάτων.

Μετά τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο χρυσός και άλλα πολύτιμα υλικά έγιναν ευρύτερα διαθέσιμα στους αρχαίους Έλληνες. Αν και η επέκταση της ελληνικής αυτοκρατορίας οδήγησε τελικά στην πτώση της, η Ελληνιστική περίοδος έβλεπε την ελληνική αυτοκρατορία στο ζενίθ και αυτή είναι η εποχή που η ελληνική τέχνη ήταν πιο παραγωγική. Η τέχνη που παράγεται κατά την Ελληνιστική Ελλάδα επηρέασε τον κόσμο εδώ και αιώνες. Πράγματι, η Ιταλική Αναγέννηση παρουσιάζει πτυχές της αρχαίας ελληνικής τέχνης, όπως και οι ασιατικές εικόνες του Βούδα.


Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν διάφορα είδη κοσμημάτων, όπως σκουλαρίκια, καρφίτσες, ροπές, διακοσμήσεις μαλλιών, βραχιόλια και δαχτυλίδια. Ωστόσο, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αρχαία ελληνικά σχέδια κοσμημάτων ήταν το στεφάνι ή στέμμα. Στεφάνια ήταν πεταλούδα ή πλήρεις κύκλοι, που σημαίνουν αιωνιότητα. Η ελληνική λέξη, Στέφανοςs σημαίνει "στέμμα" ή "στεφάνι". Η σημασία των αρχαίων ελληνικών στεφάνων από φυτά, όπως η δάφνη, η μυρτιά και η βελανιδιά, συνδέονται με τους Έλληνες θεούς και θεές. Ο μύθος της Δάφνη και του Απόλλωνα λέει ότι η ιστορία της μετατράπηκε σε δάφνη. Από εκείνη την εποχή, ο εραστής της, ο Απόλλων, φορούσε ένα δάφνινο στεφάνι ως σύμβολο ανεκπλήρωτης αγάπης. Το στεφάνι δάφνης συμβόλιζε επίσης την αιωνιότητα, την ειρήνη και τη νίκη.

Στην αρχαία Ελλάδα, τα στεφάνια φορούσαν για να δείξουν την κατάστασή τους (όπως φαίνεται στα στέμματα των αρχαίων ελληνικών νομισμάτων) ή νικηφόρα επιτεύγματα, όπως οι αθλητές που κέρδισαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Κορώνες εξακολουθούν να φοριούνται στην Ελλάδα, από τη νύφη και τον γαμπρό κατά τη διάρκεια των γάμων. Λέγεται ότι το κυκλικό στέμμα είναι ένα σύμβολο της γυναικείας εξουσίας, που ενσωματώνεται από τη Μητέρα Φύση.


Μερικά από τα πιο περίτεχνα αρχαία ελληνικά κοσμήματα πολύτιμων λίθων κοσμήματα ήταν κολιέ, σκουλαρίκια και hairnets. Όταν σκεφτόμαστε τα σύγχρονα μαλλιά, δεν προτείνουν πολυτέλεια ή ομορφιά. Αλλά τα αρχαία ελληνικά χρυσαφένια μαλλιά ήταν αντικείμενα ακραίας πολυτέλειας, περίπλοκα φτιαγμένα από χρυσό και μερικές φορές με χάντρες πολύτιμων λίθων όπως γρανάτες .

Τα βραχιόλια είναι ένα άλλο αντικείμενο κοσμήματος που φορούσε ευρέως οι αρχαίοι Έλληνες. Όπως τα χρυσαφένια μαλλιά, αυτά δεν φαίνονται τόσο συχνά στη σύγχρονη κοινωνία. Αυτά φοριούνται γύρω από τους δικέφαλους μυς του άνω βραχίονα και αντιστοιχούσαν συνήθως σε ζεύγη. Τα δημοφιλή μοτίβα ήταν τα κεφάλια των ζώων, οι θεοί και οι θεές, και οι ορδές. Επίσης φορέθηκαν ζώνες μηρών, βραχιόλια και ποδιού. Ορισμένες από αυτές είχαν πολύτιμους λίθους, θεά ή τελικά κεφάλια ζώων.
Αρχαία ελληνικά δαχτυλίδια

Οι χαραγμένοι δακτύλιοι ήταν δημοφιλείς στην αρχαία Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκαν ως βολικά φορητές σφραγίδες. Τέτοιοι δακτύλιοι σήμανσης κατασκευάστηκαν επίσης από πολύτιμους λίθους, όπως γρανάτης, καρνεϊνός και πολύτιμα μέταλλα . Αυτά τείνουν να είναι θλιμμένα.